چشمهایی در انتظار ...

یکى
از محرّمات (که از عوامل غیبت هم به شمار مىرود) مسخره کردن و استهزاء
است و شک نیست که سخریّه و استهزاء یکى از عواملی است که بسیارى از اوقات
انسانهاى ضعیف الایمان را وادار به غیبت مىکند. آرى، هستند کسانى که به
منظور بى اعتبار کردن دیگران از عامل تمسخر بهره مىگیرند و براى مجلس
آرایى و خنداندن حاضران از آبرو و حیثیت دیگران مایه مىگذارند و با
کارهایى از قبیل تقلید در راه رفتن، سخن گفتن، غذا خوردن و خلاصه به هر
طریقى از اشاره و کنایه و... دیگران را به مسخره مىگیرند و از این راه حس
خودپسندى و انتقامجویى خویش را اشباع مىکنند و حد اقلّ با خرج کردن آبروى
دیگران مستمعان و دوستان خود را راضى مىسازند و بدین جهت است که قرآن کریم
از این عمل شدیدا نهى کرده و آن را به عنوان ظلم و ستم مورد توبیخ و تهدید
قرار داده است و امر به توبه مىکند و مىفرماید:
یا
ایُّهَا الَّذینَ امَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى انْ
یَکُونُوا خَیْرا مِنْهُم وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى انْ یَکُنَّ
خَیْرا مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا انْفُسَکُمْ وَ لا تَنابَزُوا
بِالالْقابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الایمانِ وَ مَنْ لَمْ
یَتُبْ فَاولئِکَ هُمُ الظّالِمُونَ. اى کسانى که ایمان آوردهاید نباید
گروهى از مردان شما گروه دیگر را استهزاء کنند، شاید آنها که مورد استهزاء
واقع مىشوند بهتر از مسخره کنندگان باشند. و همچنین زنان یکدیگر را مسخره
نکنند، زیرا ممکن است زنان مسخره شده از آنها که مسخره مىکنند بهتر باشند.
و مبادا از یکدیگر عیب جویى کنید و زنهار از اینکه یکدیگر را با القاب زشت
و ناپسند یاد کنید که پس از ایمان آوردن، نامى که نشان از فسق و فجور دارد
بسیار زشت است و هر کس که از این رفتار توبه نکند ستمگر و ظالم است...
"شعرهای شهیدعلیباش ماهینی"
ای عزیز فاطمه جانم بقربان سرت
ای عزیز فاطمه در کربلا بیار وبی یاور شدی
ای عزیز فاطمه گر بودم اندر کربلا
جان خود قربان جانان مینمودم از وفا
جان بقربان تو باد ای شهدار کربلا
کشته گشتی از جفای کوفیان بی حیا
نامه بنوشتند برایت بهر مهمانی چه هاست
بعد از آن کشته نمودند یار یارانت بدشت کربلا
کاش میبودم بدشت کربلا ز بهر یاریت
کشته میگشتم چنان در راه آن قربانیان کربلا
ای علیباش گر تو میبودی بدشت کربلا
یاری شاه شهیدان مینمودی از وفا